Had je bij dat kruisverband dan het bouwkundige begrip of de zwachtel voor ogen?
“Het perspectief van de planken zit mijn timmermansoog niet helemaal lekker…”
Dat is onder meer ook de reden waarom dit fragment in de constructie mijn aandacht trok en ik het wou vastleggen op papier. Het zag er in realiteit al zo ‘Escheriaans’ uit als wat, terwijl het toch zijn deel bijdroeg om beide oevers te verbinden. Ik weet wel wat een timmermansoog daarbij niet lekker zit, maar dat kan geen kwaad.
Door het fragment uit te vergroten en het grote geheel, waarvan het deel uitmaakte, niet weer te geven, overstijgt de waarneming “een beredenerend observeren” en wordt “een mystiek ervaren”. (Wow, klinkt me dat plots gewichtig zeg)
Wanneer we in staat zijn om voldoende afstand te nemen van datgene wat ons aanvankelijk stoort, en het buiten ons ego om observeren, stellen we vast dat het, mogelijkheden biedt om te evolueren al menen we op het eerste zicht dat het ons pad belemmert.
Op zich bestaat er geen goed of kwaad, juist of fout, alles is gewoon zoals het is. (Be)leven gaat er om onze eigen begrenzingen, voortdurend in vraag te stellen. Het leven brengt eigenlijk altijd datgene op ons pad, wat we daarvoor nodig hebben.
Zo zie je maar, wat even meestappen in jouw ‘terzijde’ hier allemaal kan oproepen hé..?
Kruisverband, was het eerste taalfragment dat vervolgens in me opkwam.
BeantwoordenVerwijderenHet perspectief van de planken zit mijn timmermansoog niet helemaal lekker overigens, maar dit terzijde.
Had je bij dat kruisverband dan het bouwkundige begrip of de zwachtel voor ogen?
Verwijderen“Het perspectief van de planken zit mijn timmermansoog niet helemaal lekker…”
Dat is onder meer ook de reden waarom dit fragment in de constructie mijn aandacht trok en ik het wou vastleggen op papier. Het zag er in realiteit al zo ‘Escheriaans’ uit als wat, terwijl het toch zijn deel bijdroeg om beide oevers te verbinden.
Ik weet wel wat een timmermansoog daarbij niet lekker zit, maar dat kan geen kwaad.
Door het fragment uit te vergroten en het grote geheel, waarvan het deel uitmaakte, niet weer te geven, overstijgt de waarneming “een beredenerend observeren” en wordt “een mystiek ervaren”.
(Wow, klinkt me dat plots gewichtig zeg)
Wanneer we in staat zijn om voldoende afstand te nemen van datgene wat ons aanvankelijk stoort, en het buiten ons ego om observeren, stellen we vast dat het, mogelijkheden biedt om te evolueren al menen we op het eerste zicht dat het ons pad belemmert.
Op zich bestaat er geen goed of kwaad, juist of fout, alles is gewoon zoals het is.
(Be)leven gaat er om onze eigen begrenzingen, voortdurend in vraag te stellen.
Het leven brengt eigenlijk altijd datgene op ons pad, wat we daarvoor nodig hebben.
Zo zie je maar, wat even meestappen in jouw ‘terzijde’ hier allemaal kan oproepen hé..?
Dank voor je reactie alleszins.
Iedere koers begint en eindigt aan de oever.
BeantwoordenVerwijderenNiet alleen over zee maar ook landinwaarts.
Dat hangt vooral af van het referentiekader wan waaruit wordt gedacht niet?
VerwijderenRaar, ik ben mijn gezicht verloren.
BeantwoordenVerwijderenZal ik helpen zoeken?
VerwijderenHet carnavalsgebeuren zit daar toch voor niets tussen mag ik hopen?
:-)
verbindingen die zweven of zijn ze zweverig....:-)
BeantwoordenVerwijderenVerbindingen die niet bindend zijn =)
VerwijderenStevig werk ;-))
BeantwoordenVerwijderenOerdegelijk Simon, nog gemaakt in een andere tijd hé.
Verwijderen;-)
-- verbindingen die niet bindend zijn =)--
BeantwoordenVerwijderendat noem ik onvoorwaardelijk.....;-)
hartelijke groet
Zo zou je het inderdaad ook kunnen noemen, ja *glimlacht*.
Verwijderenwarme groet terug Svara
Zin in wat mijmermuziek en droombeelden?
http://dagendauwsnotenbalk.blogspot.com/2012/02/beautiful-planet-earth-vangelis.html
♪♫